Foreign is Sux !!

နိုင်ငံရပ်ခြားဟူသည် အဘယ်နည်း။ နိုင်ငံရပ်ခြားဆိုသည်မှာ မိမိနိုင်ငံနှင့် ရပ်ဝေးမြေခြားနေသော ဒေသကိုခေါ်ပါသည်။ ထိုနိုင်ငံရပ်ခြားတွင် မိမိနိုင်ငံနှင့်မတူသော ယဉ်ကျေးမှုများ၊ မိမိနိုင်ငံသားများနှင့် မတူသော ဘာသာစကားသံများ၊ မိမိနိုင်ငံသားများနှင့် မတူသော အလေ့အကျင့် အပြုအမူ ဓလေ့စရိုက်များ နှင့် အနေအထိုင် ရဲတင်းပွင့်လင်းမှုများ၊ မိမိမွေးရပ်ဌာနေနှင့် ကွဲပြားခြားနားလွန်းလှသည့် အစားအသောက်စီစဉ်မှုများ .... အစရှိသဖြင့် မျိုးစုံကွဲပြားလှပါသည်။

ဟိုးအရင်တစ်ပတ်က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် မွေးနေ့ပွဲသွားရောက်ရန်ရှိသဖြင့် ကျွန်တော် နေထိုင်ရာ အရပ်နှင့် အတန်ငယ်အလှမ်းဝေးလှသောသူ့အိမ်သို့ သွားရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ခမ်းနားထည်ဝါလှသည့် မွေးနေ့ ဧည့်ခံပွဲမျိုး မဟုတ်သော်ငြားလည်း ကျွန်တော်မြန်မာတစ်ယောက်အနေဖြင့် မြန်မာထမင်းဟင်း ဧည့်ခံကျွေးမွေးသော ဤမွေးနေ့ပွဲသည် တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ကြုံဆုံမှုတစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ သူတည့်ခင်းသည့် ကြက်သားဟင်း၊ ပဲကုလားဟင်းနှင့် အစိမ်းကြော်သည် ဤဘဝတစ်သက်တာ အတွက်မေ့နိုင်ကောင်းမည် မထင်ပါ။ ထမင်းပွဲ အပြီးတွင် အချို ပွဲအဖြစ် ဌက်ပျောသီး၊ ဘီယာ၊ မြေပဲကြော်နှင့် အစိမ်းကြော် ဧည့်ခံပါသည်။

မြန်မာပြည်တွင်စားခဲ့ဖူးသည့် အချိုပွဲဆိုသည်မှာ အများအားဖြင့် လက်ဖက်၊ ကျောက်ကျော နှင့် ရေနွေးကြမ်း အစရှိသည်များသာများသဖြင့်ကျွန်တော်စားခဲ့ရသည့် အချိုပွဲမှာ အနည်းငယ်ထူးဆန်းနေသယောင်ယောင် ရှိပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်ဖြေသိမ့်နိုင်ပါသည်။ကျွန်တော်နေထိုင်ရာအရပ်မှာ လက်ဖက်၊ ကျောက်ကျော၊ ထိုးမုန် ့ စသည့် မြန်မာ့ရိုးရာ အစားအစာများ မှ ကင်းဝေးရာအရပ် ဖြစ်ပါသည်။ ဤသာအရပ်ဒေသ မဆိုထားနှင့် ယခုခေတ် မြန်မာနိုင်ငံ ရန်ကုန် မြို ့တွင်ပင် ဘိန်းမုန့်၊ မုန့်စိမ်းပေါင်း၊ မုန် ့ကျွဲသဲ၊ မုန့်ဦးနှောက် အစရှိသည့် မြန်မာ့ရိုးရာ အစားအစာများ မည်သည့်နေရာ၌ မဆိုလွယ်လင့်တကူ ရရှိနိုင်ပါသေးသလော ..............

ငယ်သည် အရင်က ဘဏ်တစ်ခုတွင် စာရင်းကိုင်အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည့် ဘဏ်ဝန်ထမ်း တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ ကျွန်တော်အလုပ်အားရက်တိုင်း ညနေသူ၏ရုံးဆင်းချိန်တိုင်းတွင် သူ၏ ထမင်းချိုင့် သေးသေးလေးအား ဘေးမှကိုင်၍ အိမ်ပြန်ခရီး လိုက်ပါ ပို့ဆာင်ရသည့် တာဝန်ဖြစ်ပါသည်။ အိမ်ပြန်ခရီးဟုဆိုသော်ငြားလည်း ကျွန်တော်တို့ မည်သည့်အခါမျှ အိမ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် မပြန်တတ်ကြပါ။ ရုံး၏နဘေး ပန်းဆိုးတန်းမှတ်တိုင်မှနေ၍ ၄၅ သို့တည်းမဟုတ် ၅၁ ကားစီးကာ ကန်ဘောင်သို့ ရောက်ခဲ့ကြစမြဲ။ ရုံးဆင်းချိန်မှာ နေစောင်းသောအချိန် ဖြစ်သည်မှန်သော်လည်း စိုးရိမ်ပူပန်မူတစ်စုံတစ်ရာ ကျွန်တော်တို့ ထံတွင်မရှိကြပါ။ နှစ်ဘက်မိဘ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်း အကုန်နီးပါးမျှ ကျွန်တော်တို ့၏ အနာဂတ်ကို ပုံဖော်ခွင့် ပြုခဲ့ကြပြီးဖြစ်သည်။

ကန်ဘောင်သည် နေစောင်းနေဝန်း မပျောက်ခင် ကာလတစ်ခု၌ စွတ်ပျံ့ အေးမြသော လေပြေရနံ ့တို ့ဖြင့် ချစ်သူစုံတွဲ အသီးသီးတို ့အား ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု တစ်စုံတစ်ရာ ပေးနိုင်သော ရန်ကုန်မြို ့၏ အေးချမ်းငြိမ်းမြသည့် နေရာတစ်ခု ဟုဆိုလျှင် မှားနိုင်မည်မထင်ပါ။ ထိုသို့ဖြင့်နေ့ပေါင်းများစွာ အားဖြတ်သန်းခဲ့ကြရင်း နေ့တစ်နေ့၌ ငယ် ကမမျှော်လင့်ပဲ ဘိန်းမုန့်စားချင်တယ် ဟုပူဆာခဲ့ပါသည်။ ဘိန်းမုန့်ဟူသည့် သေးငယ်အိထွေးသော မုန့်သေးသေးလေး တစ်ခုအတွက် ကျွန်တော်ဤမျှလောက် ဦးနှောက်မစားခဲ့ပါ။ လွယ်ကူရိုးရှင်းစွာပင် နောက်နေ့လာကြိုရင် ကိုဝယ်လာခဲ့မယ်ဟု ကတိပေးခဲ့မိပါသည်။ အမှန်တကယ်တော့ ကျွန်တော်၏ မှန်းဆချက်သည် လက်တွေ့ဘဝနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ကျစွာ လွဲချော်ခဲ့ပါသည်။ နောက်တစ်နေ ့ ပန်းဆိုးတန်းမရောက်ခင် သိမ်ဖြူမှတ်တိုင်၌ ဆင်း၍လမ်းဘေး ဈေးဆိုင်လေးများ တစ်လျှောက် ဘိန်းမုန့်ရှာပုံတော်ခရီး စတင်ခဲ့ပါသည်။ ဆိုင်ပေါင်းမြောက်များစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့သော်ငြား ဘိန်းမုန် ့၏ အငွေ့အသက်၊ ဘိန်းမုန့်၏အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှမတွေ ့ရှိခဲ့ပါ။ မြန်မာ့ရိုးရာအစားအစာများ ကျွန်တော်ချစ်သော မြန်မာနိုင်ငံတွင် မည်သည့်အချိန်က ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပါသနည်း။ ကျွန်တော် ကံကောင်းခဲ့ပါသည်။ ခက်ခက်ခဲခဲရှာဖွေမှု၏ ရလဒ်အဖြစ် ကျွန်တော် ဘိန်းမုန့်ရခဲ့ပါသည်။ သို ့သော် ..... ထိုရှာဖွေမှု၏ အကျိုးကြောင့် ရုံးဆင်းချိန်ထက် ၁ နာရီခန် ့မျှ နောက်ကျ၍ ငယ့်ဆီရောက်ခဲ့ပါသည်။ အရာရာနားလည်ပေးတတ်သော ငယ်သည်ကျွန်တော်၏ နောက်ကျမှုအား တစ်စုံတစ်ရာ အပြစ်မဆိုခဲ့ပါ။ ဘိန်းမုန့်မျက်နှာပါ၍လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ :D

ယခု ကျွန်တော့်ချစ်သူ တမ်းမက်ခဲ့သော အရာအားကျွန်တော် တစ်ဖန်ပြန်၍ လိုချင်နေမိသည်။ မှန်ပါသည်။ ကျွန်တော် ဘိန်းမုန့် စားချင်နေပါသည်။

သို့သော် ........

ဤနေရာတွင် ဘိန်းမုန့်မရှိပါ။

ဤနေရာတွင် ကျွန်တော့်ချစ်သူမရှိပါ။

ဤနေရာသည် အားလုံးသိကြသည့် နိုင်ငံခြားသာလျှင်ဖြစ်ပါသည်။

KznT.

Once upon a Time

ချစ်သူများနေ့ အမှတ်တရအဖြစ် ငယ့်ကိုပေးရန် ကျွန်တော် နှင့့် ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ပျိုးပင်၊ အလှပန်းပင်လေးများ စုံလင်စွာရောင်းချသော ပျိုးဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်သို့ ရောက်ခဲ့ကြသည်။

ယခင်နှစ် ချစ်သူများနေ့ ဆိုလျှင် ဖုန်းဆက်ရုံ လောက်ကလွဲ၍ မည်သည့် ရည်ရွယ်ချက်မျှ မရှိခဲ့ဘူးသောကျွန်တော် ... ထိုနှစ်က ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းဆီတွင်တွေ့ခဲ့ရသော အမျိုးအမည်မသိ ချစ်စရာကောင်းသည့် ပန်းပင်လေးတစ်ပင်ကြောင့် ဤဆိုင်လေးသို့ ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နူးညွတ်တိမ်းမူးဖွယ်ကောင်းသော အရောင်အသွေး စုံလင်စွာဖြင့် လန်းဆန်းမွှေးပျံ့ နေကြသည့် ပန်းပေါင်းစုံများကြားတွင် ကျွန်တော် မိနစ်ပေါင်းများစွာကြာကြာ မည်သည့်ပန်းပင်လေးအား ချစ်သူအတွက် နှင်းအပ်သင့်မည်နည်းဟု ဝေခွဲမရဖြစ်နေခဲ့မိပြီး .... နီနီရဲရဲ အငုံအဖူး ပေါင်းမြောက်များစွာဖြင့် လန်းဆန်းပွင့်ဖူး လာတော့မည့် ပုပုရဲရဲ အပင်လေးတစ်ပင်အား ရွေးချယ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ချစ်သူနှင့် အစဉ် သဖြင့် ဝေးကွာသောနေရာတွင် နေရတတ်သည့် ကျွန်တော်သည် ချစ်သူများနေ့ ချစ်သူဘေးနား ရောက်ရှိရေးအတွက် အတော်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြိုးစားခဲ့ရပါသည်။ မှတ်မိပါသေးသည်။ ထိုနေ့ချစ်သူဆီသို့ အပြန် Express ကားပေါ်၌ ကားမူးတတ်သူတစ်ယောက်နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ရက်ကျခဲ့ ၍ ကျွန်တော့်ပန်းပင်လေးအား Express ကား၏ လျှောက်လမ်းပေါ်သို ့မချရဲတော့ပဲ ပေါင်ပေါ်တွင်ပင်သူ ့ကိုတစ်ညလုံး တင်သိပ်ခဲ့ရသည်။ အပင်လေးအားပွေ့ပိုက်ရင်း မှေးခနဲတစ်ရေး အိပ်ပျော်သွားသော်လည်း အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုကြောင့် လန် ့နိုးခဲ့မိသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် ထိုသူက ကျွန်တော့် ပန်းပင်လေးပေါ်သို့ အမူးရေစဉ်များ သွန်းချခဲ့သည်ဟူ၍ .... ချစ်သူတစ်ယောက်အား ပန်းပင်တစ်ပင် လက်ဆောင်ပေးခြင်းသည် စံတင်လောက်အောင် ကဗျာဆန်လွန်းသည့် စွမ်းဆောင်ချက် တစ်ခုမဟုတ်သော်လည်း ကျွန်တော် အမှန်တကယ်ပင်ပန်းခဲ့ပါသည်။ ထိုအကြောင်းအရာအား ချစ်သူနားမလည်နိုင်မည်မှာ သေချာသော်ငြားလည်း ကျွန်တော်ကျေနပ် ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ တန်ဖိုးထားခြင်းနှင့် ထပ်တူ ထိုအပင်လေးအား ချစ်သူလည်း မြတ်နိုးခဲ့သည်တဲ့လေ။

အပင်တစ်ပင်၏ ရှင်သန်ခြင်းသည် နှစ်ပေါင်းမည်မျှ တည်တံ့နိုင်ပါသနည်း။ နှစ်ပေါင်း တစ်ရာလော ... နှစ်ရာလော ... တစ်ထောင်လော ....မည်သူတပ်အပ်သိနိုင်ပါမည်နည်း။ ကျွန်တော်လည်း မသိနိုင်ခဲ့ပါ။ ခန့်မှန်းရန်ခက်ခဲသော သစ်ပင်တစ်ပင်၏ ရှည်ကြာတည်တံ့နိုင်မှုဆိုသည်မှာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ၁ လတာခန့်မျှ သာ ရှင်သန်ခွင့်ရခဲ့ပါသည်။ ဖုန်းထဲတွင် ချစ်သူပြောခဲ့သည့် အပင်လေး သေသွားပြီဆိုသော ညက တစ်ညလုံး ကျွန်တော်အိပ်မပျော်ခဲ့ပါ။ မည်သည့်အတွက် ကျွန်တော်တို ့၏ အမှတ်တရ ပန်းပင်လေး သေဆုံးခဲ့ရပါသနည်း။

ကျွန်တော်၏ ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့်လော .....ချစ်သူ၏ ဖယ်ကျဉ်မှုကြောင့်လော .....

မဖြစ်နိုင်ပါ။ ငယ်သည် ကျွန်တော့်ထက်ပို၍ ဂရုစိုက်တတ်သည့် သူဖြစ်ပါသည်။ မည်သည့်အတွက်ကြောင့်နည်း။ ဤကမ္ဘာပေါ်၌ ရှင်သန်နေထိုင်နေကြသည့် သက်ရှိသတ္တဝါ မှန်သမျှတို့သည် မိမိစွမ်းဆောင်နိုင်ရည်အား ဖော်ထုတ်အသုံးချနိုင်သည့် အရွယ်သို့ ရောက်ရှိသည်နှင့် ငယ်စဉ်ဘဝရှင်သန်ခိုလံှုခဲ့ရာ လောင်းရိပ်အောက်မှနေ၍ ဖယ်ခွာစွန့်ထွက်ပြီး မိမိဘဝခရီးအား ကိုယ်တိုင်အားပြု ကြိုးစားလျှောက်လှမ်း ကြရသည်မှာ သဘာဝ၏ အမှန်တရားတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ထိုသို့ ကြိုးစားခွင့်ရမှသာ လူငယ်တို ့၏ စွမ်းဆောင်ရည် နှင့် ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်မှုတို ့သည် ဘဝလမ်းခရီးတစ်ခုတွင် အတွေ့အကြုံတစ်ခုအဖြစ် ကျန်ရစ်စေပြီး အခက်အခဲများအား ရင်ဆိုင်တွန်းလှန် နိုင်သည့်၊ စွမ်းဆောင်ရည်မြင့်မားသော လူငယ်ထုအဖြစ်သို ့ကျန်ရစ်စေမည်ဖြစ်သည်။သို့ရာတွင် အချို ့သော လန်းဆန်းပျိုမြစ်သည့် လူငယ်တချို ့မှာ ... မိဘ သို ့တည်းမဟုတ် လောင်းရိပ်တစ်ခု၏ ပုံသွင်းမှုကြောင့် မိမိ လျှောက်လှမ်းရမည့် ဘဝခရီးလမ်းအား လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာ လျှောက်လှမ်းခွင့် မရကြတော့ပဲ လောင်းရိပ်မိသော ပင်ငယ်တချို့ကဲသို ့သူတို ့၏ လောင်းရိပ်အသီးသီးအောက်၌ပင် အသက်ရှင်လျက်နှင့် ဘဝသေခဲ့ကြရသည်။ လောင်းရိပ်ဆိုသည်မှာ အရွယ်မတိုင်သေးသည့် ကလေးငယ်များ အတွက်သာလျှင် သင့်တော်သောနေရာတစ်ခု မဟုတ်ပါလော။ နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစီးစွာ... ငယ့်ဆီသို ဖုန်းဆက်၍ ပန်းပင်လေးမည်သည့်အတွက် သေဆုံးခဲ့ရသနည်းဟု မေးမိခဲ့သည်။ ကျွန်တော့် မျှော်မှန်းချက်များ ထပ်တူကျခဲ့ပါသည်။ ထိုပန်းပင်လေးအား လောင်းရိပ်အောက်တွင် ရှင်သန်စေခဲ့မိသည် ဟူ၍ .....

ကျွန်တော်တို့ လူငယ်ဘဝဆိုသည်မှာ မျှော်လင့်ချက်ပေါင်းမြောက်များစွာနှင့် ရှင်သန်နေကြသည့် ပင်ငယ်များနှင့်သဏ္ဍန် တူပါသည် ....လောင်းရိပ်မိသော အပင်ငယ်တစ်ပင် သေဆုံးသွားခြင်းဆိုသည်မှာ ထိုအပင်ငယ်၌ ဘဝမရှိ၍ မည်သို့မျှ ထူးခြားမှုမရှိသော်ငြားလည်း လူငယ်တစ်ယောက် လောင်းရိပ်မိခဲ့လျှင်ကား ဘဝတစ်ခုလုံး အညွန့်တုံးတတ်သောကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လူငယ်များအနေဖြင့် လောင်းရိပ်မမိစေရန် ဆိုသည်မှာ လွန်စွာမှ သတိပြုသင့်လှသော အကြောင်းချင်းရာတစ်ရပ် ဖြစ်ပါသည်။

KznT.