Selection songs - Yay Bacca Win

Leave a Comment

A Silent Love

Leave a Comment
ဟိုး အစောကြီးကတည်းက ကျွန်မရဲ့ မိဘတွေက ကျွန်မကို မောင်နဲ့ မပတ်သတ် မဆက်ဆံဖို့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကန့်ကွက်ခဲ့ကြပါတယ်။ မောင့်ရဲ့ မိသားစုအခြေအနေ အလုံးစုံကို သိထားခဲ့ကြပြီ မို့လို့ တကယ်လို့သာ ကျွန်မ မောင်နဲ့လက်ထပ် ဖို့ဆုံးဖြတ် လိုက်ပြီဆိုရင် ကျွန်မ ဘဝတစ်သက်တာလုံး ဘယ်တော့မှ စိတ်ချမ်းသာစရာဆိုတာ ရှိလာမှာ မဟုတ်တော့ဘူးလို့လည်း သူ တို့တွေက ပြောခဲ့ကြပါတယ်။


မိသားစုက ပေးတဲ့ ဖိအားတွေကြောင့် ကျွန်မတို့ ချစ်သူနှစ်ယောက်လည်း အခုနောက်ပိုင်း တွေ ဆိုရင် မကြာခဏဆိုသလို ခဏခဏ ပြဿနာ ဖြစ်တတ်လာကြတယ်။ ကျွန်မ မောင့်ကို လေးလေးနက်နက် ချစ်ခဲ့တယ် ဆိုတာမှန်ပေမယ့် မောင်နဲ့တွေ့တိုင်း မောင် ကျွန်မကို တကယ် လေးလေးနက်နက် ချစ်တာရော ဟုတ်ရဲ့လားလို့ ခဏခဏ မေးနေမိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မရဲ့ မေးခွန်းတွေအတွက် မောင့်ဆီမှာ လှပတဲ့ စကားလုံးတွေ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါမျိုးတွေ က တစ်ခါတစ်ခါကျရင် ကျွန်မကို သိပ်စိတ်ပျက်စေတာပဲ။ ကျွန်မ မိဘကပေးတဲ့ ဖိအားတွေ ရယ်၊မောင့်ရဲ့ အဲဒီလို အပြုအမူတွေရယ်ကြောင့် ကျွန်မရဲ့ ဒေါသတွေကို မောင့်အပေါ် ခဏခဏ ပုံချမိခဲ့တယ်။ မောင်ကတော့ အရင်လိုပါပဲ ... ကျွန်မပြောသမျှကို နှုတ်ဆိတ်ခေါင်းငုံပြီး သည်းခံနေခဲ့တာပဲ။

အဲဒီလိုနဲ့ ( ၂ ) နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီးတော့ နောက်ဆုံး ... မောင် ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ နိုင်ငံခြားကို ထွက်ပြီး နောက်ထပ်ဘွဲ့တစ်ခုယူဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်တဲ့လေ။ မောင် ကျွန်မဘေးနားက ထွက်မသွားခင် မောင် ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကို ကျွန်မ အခုထိ အမှတ်ရနေမိသေးတယ်။

ငါ့ကိုယ်ငါ စကားပြော မကောင်းမှန်း ငါသိပါတယ်ဟာ ... ဒါပေမယ့် ငါ့စိတ်ထဲမှာ သေသေချာချာ သိနေတာ တစ်ခုက နင့်ကို တကယ်ချစ်တယ်ဆိုတာပါ ... တကယ်လို့ နင်ခွင့်ပြုနိုင်မယ်ဆိုရင် နင့် ဘဝတစ်ခုလုံးကို ငါစောင့်ရှောက်ခွင့်ရပါရစေလား .... နင့်ရဲ့ မိဘနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတွေ အတွက် တော့ ငါ့ဘက်က အကောင်းဆုံး ဖြစ်နိုင်အောင် ကြိုးစားပြီး ရင်ဆိုင်ကြည့်ပါ့မယ်။ နင် ငါ့ကို လက်ထပ် ခွင့်ပြုနိုင်မလား ဟင်.... တဲ့။

မောင့်ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုတည်းနဲ့ ကျွန်မ မောင့်ကို လက်ထပ်ဖို့ သဘောတူခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ မိဘတွေဘက်ကလည်း ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ခိုင်မြဲတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို မကန့်ကွက်ချင်ကြ တော့လို့ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စကို သဘောတူခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ မောင် ထွက်မသွားခင် သူတို့ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်ကို စေ့စပ်ပေးဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။

မောင် နိုင်ငံခြားကို ရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်မလည်း ကျွန်မရဲ့ အလုပ်ထဲမှာပဲ စိတ်ကိုနှစ်ထားဖြစ်ခဲ့ တယ်။ အီမေးလ်တွေ ၊ ဖုန်းတွေကနေတစ်ဆင့် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် ..... တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခုန်သံကို တစ်ယောက်နားထောင်ရင်းနဲ့ အချစ်ဆိုတာကို အသက်သွင်းခဲ့ကြတယ်။ ဒီအခြေ အနေက ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်အတွက် သိပ်ခက်ခဲမှန်း ကျွန်မတို့သိပါတယ်။ ဘယ်ချစ်သူ မဆို ကိုယ့်ချစ်ရတဲ့သူကို ဘေးနားမှာ ရှိစေချင်ကြတဲ့ သူချည်းပဲလေ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်လုံး ဒီအခြေအနေကို ဘယ်တော့မှ အရှုံးမပေး ခဲ့ကြပါဘူး။

ကံကြမ္မာဆိုတာ တစ်ခါတစ်ခါကျရင် သိပ်ကို ဆန်းကြယ်လွန်းလှပါတယ်။ အဲဒီ့ကံကြမ္မာက တစ်ခါ တစ်လေကျရင် ကျွန်မ မျှော်လင့်ထားတာတွေထဲက နဲနဲပါးပါးကို ကျွန်မဆီ ယူလာတတ်ပေမယ့် အကြိမ်တော်တော်များများမှာတော့ ကျွန်မလုံးဝမျှော်လင့်မထားတာတွေကို တစ်နင့်တစ်ပိုး ယူလာတတ်ပြန်သေးတယ်။ ကျွန်မတစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ မျှော်လင့်မထားခဲ့ဘူးတဲ့ ကံကြမ္မာဆိုးတစ်ခု အဲဒီ့နေ့က ကျွန်မဆီရောက်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်မ ရုံးကိုသွားတဲ့ လမ်းမှာပေါ့။ ထိန်းချုပ်မှု နဲ့ ဦးတည်ရာဆိုတာကို လမ်းပြရဲတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်စိအောက်ကို ရောက်မှ နားလည်တတ်တဲ့ ... လူတစ်ယောက်ရဲ့ ကားတစ်စီးကြောင့် ကျွန်မဘဝတစ်ခုလုံး ဂျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မသတိရလာတော့ ဆေးရုံပေါ်မှာ။ကျွန်မကုတင်ဘေးနားမှာ ကျွန်မရဲ့ မိဘတွေကို ကျွန်မမြင် နေရတယ်။ ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဒဏ်ရာရခဲ့ပြီဆိုတာ ကျွန်မသိလိုက်ပါပြီ။ ကျွန်မ မေမေကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေကို ကျွန်မကြည့်ပြီး ... ကျွန်မလေ ... မေမေ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်လိုက်တာ။ ကျွန်မပါးစပ်က မေမေ့ကို နှစ်သိမ့်ဖို့ စကားပြောလိုက် မိတယ်လို့ ကျွန်မထင်ပေမယ့် တကယ်တော့ ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာဘူးဆိုတာ ကျွန်မ သိလိုက်ရတယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်မပါးစပ်က ထွက်သွားတာ ကျွန်မစကားပြောနေတယ်ဆိုတာကို သိသာစေယုံ သင်္ကေတ လောက်တင်ပါပဲ ..........

ကျွန်မရဲ့ အသံတွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ပြီလေ။ ............

ခေါင်းကို ထိရိုက်ခဲ့တဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ထိခိုက်မှုကနေတစ်ဆင့် ကျွန်မစကားသံတွေ ကွယ်ပျောက် သွားခဲ့တာလို့ ဆရာဝန်က ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ ဖေဖေ နဲ့ မေမေပြောနေတဲ့ နှစ်သိမ့်အားပေးစကား တွေ ကျွန်မကြားနေရပေမယ့် ကျွန်မအတွက်တော့ ဘာမှ ထူးခြားမလာတော့ပါဘူး။ ကျွန်မ ဘဝက သေဆုံးခဲ့ပြီလေ။ ...........

ဆေးရုံမှာ နေနေရတဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ ကျွန်မဘေးနားမှာ အမြဲလိုလိုရှိနေတာကတော့ အသံမထွက်ကြတော့တဲ့ ရိှုက်ငိုသံတွေနဲ့ လူတချို့ရဲ့ ဂရုဏာမျက်ဝန်းတွေပါပဲ။ စက္ကန့် တိုင်း စက္ကန့်တိုင်းမှာ ဒီ ရိှုက်သံတွေနဲ့ပဲ ကျွန်မ အဖော်ပြုနေခဲ့ရတယ်။ ဆေးရုံကဆင်းပြီး အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့ပေမယ့် အရာအားလုံးက ကျွန်မအတွက်တော့ အရင်တုန်းကလိုပါပဲ။ တယ်လီဖုန်းသံတစ်ခုက လွဲရင်ပေါ့။ ဖုန်းသံတစ်ချက် မြည်လိုက်တိုင်းမှာ ကျွန်မရဲ့ နှလုံးသားတွေ အစိတ်စိတ်အမွှာ ကြေမွကွဲထွက်သွားသလို ကျွန်မ ခံစားရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ အခြေအနေအမှန်ကို ကျွန်မ မောင့်ကို မသိစေချင်ပါဘူး။ မောင့်အတွက် ကျွန်မ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတစ်ခု မဖြစ်စေချင်ဘူးလေ။ ကျွန်မဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပြတ်ပြတ်သားသားချပြီး မောင့်ဆီကို စာတစ်စောင်ရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မ သူ့ ကို နောက်ထပ် ထပ်ပြီး အကြာကြီး မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလို့ .... ။

မောင်ပေးခဲ့တဲ့ စေ့စပ်လက်စွပ်ကို ကျွန်မ မောင့် ဆီကို ပြန်ပို့ပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မလုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ရဲ့ အကျိုးရလဒ် အဖြစ် မောင့်ဆီက အရေမတွက်နိုင်တဲ့ ပြန်စာတွေနဲ့ တယ်လီဖုန်းသံတွေ ကြားခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ .... ငိုရမယ် ...

ငိုပြီးလည်း ထပ်ငိုရဦးမယ် ...

ကျွန်မတတ်နိုင်တာ မျက်ရည်တွေပဲ ကျန်တော့တယ်လေ။ ...

ကျွန်မ အရာအားလုံးကို မေ့ပျောက်ပြီး ပြန်လည်ပျော်ရွှင်လာဖို့အတွက် ကျွန်မရဲ့ မိဘတွေက နေရာသစ်တစ်ခုကို ပြောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။ နေရာသစ်မှာ ကျွန်မအတွက် အသံမဲ့ ဘာသာစကားကို ကျွန်မသင်ကြားခဲ့ပြီး ကျွန်မရဲ့ ဘဝသစ်ကို ကျွန်မ အစပျိုးခဲ့တယ်။ အဲဒီ့ရက်တွေတိုင်းမှာ တစ်နေ့ကျရင်တော့ မောင့်ကိုမေ့သွားမှာပါလို့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ အထပ်ထပ် ပြန်ပြောနေရင်းနဲ့ ကျွန်မရဲ့ မနက်ဖြန်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ ကျွန်မရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ကျွန်မဆီရောက်လာကြပြီး မောင် ပြန်ရောက်နေပြီလို့ ကျွန်မကို ပြောပြကြတယ်။ ကျွန်မ ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ မောင့် ကို လုံးဝမပြောပြကြဖို့ သူငယ်ချင်းတွေကို ကျွန်မပြောထားခဲ့ပြီးသားလေ။ အဲဒါကြောင့်မို့လို့ သူ့အကြောင်းတွေကိုလည်း ကျွန်မသိဖို့ မလိုတော့ပါဘူး။

နောက်ထပ် တစ်နှစ်လောက်ကြာပြီးတော့ ကျွန်မရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ကျွန်မဆီ နောက်တစ် ခေါက် ထပ်ရောက်လာကြပြန်တယ်။ စာအိတ်လေးတစ်အိတ်နဲ့ တူတူပေါ့။ စာအိတ်လေးထဲမှာ ပါလာတာကတော့ မောင့်ရဲ့ လက်ထပ်ပွဲအတွက် ဖိတ်စာပါပဲ။

ကျွန်မရင်တစ်ခုလုံး တစ်စစီ လွင့်စင်ကြေမွ သွားရတော့မလိုပါပဲ။ ဖိတ်စာစာရွက်ကို ကျွန်မ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်မလုံးဝမျှော်လင့် မထားခဲ့မိတဲ့ နာမည်တစ်ခု။ သတို့သမီး နေရာမှာ ...............

ကျွန်မ နာမည်ပါလား။

ဘာတွေဘယ်လို ဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ။ သူငယ်ချင်းတွေကို မေးဖို့ ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းတွေ မရှိကြတော့ပါဘူး။သူတို့တွေရဲ့နေရာမှာ ကျွန်မအနှစ်နှစ်အလလက စောင့်မျှော်နေခဲ့ရတဲ့ ကျွန်မချစ်ရတဲ့ သူ။ ကျွန်မရဲ့ ချစ်သူ။ မောင် ကျွန်မ ရှေ့မှာ ရောက်နေပြီလေ။ စကားမပြောနိုင်ကြတဲ့ လူအချင်းချင်းသာ မှာသာသုံးကြတဲ့ အသံမဲ့ ဘာသာစကားလို့ ခေါ်တဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေကနေပြောတဲ့ စကားပြောနည်းကို သုံးပြီး မောင် ကျွန်မကို စကားတွေပြောပြတယ်။

ငါ ဒီအသံမဲ့ ဘာသာစကားပြောနည်းကို တတ်ဖို့ တစ်နှစ်လောက် အချိန်ပေးနေခဲ့ရလို့ပါ။ ပြီးတော့ ငါတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ဖို့ ကတိထားခဲ့ကြတာကို ငါဘယ်တော့မှ မေ့သွားမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ နင့်ကို သိစေချင်တယ်။ ခွင့်ပြုနိုင်မယ်ဆိုရင် နင့်ရဲ့ ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ စကားသံတွေရဲ့ နေရာမှာ ငါရပ်တည်ပေးပါရစေ။ နင့်ကိုငါ အရမ်းချစ်ပါတယ် ...... တဲ့။

ကျွန်မ ရပ်တည်နေတာ ပစ္စုပ္ပန်မှာလား။ အတိတ်မှာလား ... ဒါမှမဟုတ် မောင်နဲ့အတူ လျှောက် လှမ်းရတော့မယ့် အနာဂတ်ထဲမှာလား။ ကျွန်မ ဘာတစ်ခုကိုမှ နားမလည်နိုင်တော့ပေမယ့် အနှစ်နှစ်အလလက တမ်းတခဲ့ရတဲ့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို နောက်တစ်ခေါက် နားခိုခွင့်ရခဲ့တယ်။

မောင်မကြားရပေမယ့် ကျွန်မ ပါးစပ်က မောင့်ကို တိုးတိုးလေး ပြောခဲ့မိပါတယ်။

မောင့်ကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်ပါတယ်။ ကျွန်မလည်း မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်။ လို့ ....

ပြီးတော့ မောင် ကျွန်မရဲ့ လက်မှာ ကျွန်မသူ့ကို ပြန်ပေးခဲ့တဲ့ စေ့စပ် လက်စွပ်လေး ကို နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ဝတ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အချစ်တစ်ခုရဲ့ သိမ်မွေ့မှုကို ကျွန်မအခုတော့ ကောင်းကောင်းနားလည် ခဲ့ပါပြီ။ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုထားကြတဲ့ အချစ်ရဲ့ definition တွေ အများကြီးရှိပေမယ့် ကျွန်မအတွက်တော့ တစ်ခုတည်းပါပဲ။

မောင်ဟာ ကျွန်မ ဘဝအတွက် ဘယ်တော့မှ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်လို့ မပြည့်စုံနိုင်တော့တဲ့ definition တစ်ခုလို့ကျွန်မပြောခဲ့မယ်ဆိုရင် ရှင်တို့ အံ့သြနေကြမှာလား ....

မှတ်ချက် .... smilez_22 ရေးသားသော A Silent Love အား ဘာသာပြန်၍ ကိုယ်ပိုင် စာကြောင်းတစ်ချို့ဖြင့် ပေါင်းစပ်ခံစားရေးသားခဲ့ပါသည်။

Related Posts