Assignment

ဒီနေ့ ငါ စိတ်တွေ နောက်နေတယ် .. စိတ်မကြည်သလို ဖြစ်နေရင် လူက ဘာမှလုပ်လို့ စိတ်မကြည်ဘူး .. ငယ့်ဘေးနားကို ပြန်ချင်နေတယ် .. ငယ့်နားမှာနေချင်တယ် .. ငယ့်ဘေးနားကို ရောက်ရင် အားလုံး ငြိမ်းချမ်းနေသလိုပဲ .. ငါ့ဘဝမှာ အဲလို ခံစားချက် ပေးနိုင်တဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက် တွေ့ဘူးတယ် .. တစ်ယောက်က မေမေ .. တစ်ယောက်က ငယ် .. သူတို့ ၂ ယောက်က တစ်နေရာစီမှာနေပြီး သဘောသဘာဝခြင်း မတူပေမယ့် တူညီတဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဘာလို့ ငါ့ကို ပေးနိုင်နေရတာလဲ ..

စိုင်းစိုင်း သီချင်း နားထောင်နေတာ .. မစဉ်းစားပဲနဲ့ အတွေးထဲရောက်လာ သူ့အကြောင်းတဲ့ .. haha ..ငါ့များစောင်းဆိုနေတာလား မသိပါဘူး ..

စိုင်းစိုင်းခမ်းလိှုင်သီချင်းတွေ သဘောကျလားလို့ မေးတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် သေချာ မသိဘူး .. သေချာတာတော့ ကြိုက်တာရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး .. ဒါပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ သူ့ သီချင်းတွေက တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်ဆို အပျင်းပြေစေသလိုပဲ .. ဘယ်လိုပြောရမလဲ .. စကားပြောဖော်မရှိ တဲ့ အချိန်ဘေးနားမှာ ဆက်တိုက် လာစကားပြောနေသလိုမျိုးပေါ့ .. haha

မချစ်သီချင်းဆို တော်တော်လေးတော့ သဘောကျသား .. မိန်းမမကောင်းကြောင်းလေ .. မိန်းမက မကောင်းတာလား ၊ ယောကျာင်္းက မကောင်းတာလား .. လူတွေအားလုံးပဲ ကောင်းတာလုပ်ဖို့ မေ့နေကြတာလား .. သေချာတာတော့ မွေးလာတည်းက မကောင်းတာလုပ်မယ်ဆိုပြီး မွေးလာတဲ့သူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး ထင်တာပဲ .. ဖြစ်နိုင်ပါတယ် .. သူတို့တွေ မကောင်းတာတွေ လုပ်တာများသွားပြီး ကောင်းတာလုပ်ဖို့ မေ့နေကြတာနေမှာပါ .. ငါကရော .. ငါလည်း မကောင်းဘူး ထင်တာပဲ ..

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သိတယ် .. ငါက တစ်ခါတစ်လေ ကိစ္စအကြီးကြီးတွေကို အားတက်သရော ကူညီတတ်ပြီး တစ်ခါတစ်လေကျရင် ကိုယ့်ကိုယ့်ဘာမှ မထိခိုက်လောက်တဲ့ ကိစ္စသေးသေးလေးတွေကို ကပ်သတ်ပြီး လုပ်မပေးရင် လုပ်မပေးပဲ နေပစ်တတ်တယ် ..

ဒါကလည်း သူတို့မသိလို့ပါ .. သူတို့အမြင်မှာ သေးတယ်ဆိုပေမယ့် အဲ့အချိန်မှာ ခံစားနေရတဲ့ ငါ့စိတ်ထဲမှာ အဲ့ကိစ္စက အကြီးကြီး ဖြစ်နေလို့လည်းနေမှာပေါ့ ..

KznT.

Ghosts

ငါတို့ အသက်ရှင်နေတဲ့ ဝန်းကျင်မှာ ဝိဉာဉ်ဆိုတာ တကယ်များ ရှိနေလား .. မြတ်စွာဘုရားရဲ့ တရားတော် အရရော .. သိပ္ပံနည်းကျ တွေ့ရှိချက်တွေ အရရော .. ဝိဉာဉ်တွေ ငါတို့ ဘေးနား ဒါမှမဟုတ် .. ငါတို့ မရောက်နိုင်တဲ့ နေရာတစ်ခုစီမှာ ပျံ့နံှ့နေကြလိမ့်မယ် ထင်တယ် .. ဒါကို ငါယုံကြည်တယ် ..

ဒီကားကို ငါ ကြည့်ဖူးခဲ့တာ ကြာပါပြီ .. ဘယ်တုန်းလောက်က ဖြစ်မလဲ ..ငါ တော်တော် ငယ်ငယ်လောက်က ဖြစ်မယ် ထင်တယ် .. အဲ့တုန်းကတော့ အချစ်ဆိုတာ ဘာမှန်း မသိဘူးပေါ့ .. ငယ်ဆိုတာလည်း ကလေးလေးပဲ နေမှာ .. ဟဟ .. အဲ့ကားကို ကြည့်ပြီး အချစ်ဆိုတာ ပုံဖော်ကြည့်မိတယ် .. သူ့ကို ပြည့်စုံအောင် ငါ အဓိပ္ပါယ် မဖော်နိုင်သေးဘူး .. ငါ့စိတ်ထဲမှာ ခိုင်မာနေတာ တစ်ခုပဲ ငါသိတယ် .. ငါ သူ့ကို ချစ်တယ် .. ငယ်ပေါ့ .. သူ့အတွက် အားလုံးက အကောင်းဆုံးတွေချည်း ဖြစ်စေချင်တယ် .. သူ့ကို မနာကျင်စေဘူး .. မထိခိုက်စေချင်ဘူး .. သူ စိတ်ညစ်မှာတွေ မလိုလားဘူး .. သူ ငေးမောနေတာတွေ မဖြစ်စေချင်ဘူး .. ငါ သူ့ဘေးနားမှာ ရှိနေချိန်ရော . မရှိနေချိန်ရော .. သူဟာ ကမ္ထာပေါ်မှာ မိမိကိုယ်ကိုယ် … မိမိဘဝကို မိမိချစ်သူကြောင့် မိမိခင်ပွန်းကြောင့် အကျေနပ် အရောင့်ရဲနိုင်ဆုံးသူ .. အပျော်ရွှင်ဆုံးသောသူ ဖြစ်နေစေချင်တယ် .. ဒါ အချစ်ဆိုတာလား ..

ငါမသိဘူး ..

ငါကတော့ မင်းလို မဟုတ်ပါဘူး .. ငါ အမြဲတမ်း ငယ့်ကို အရမ်းချစ်တယ်လို့ပြောခဲ့တာ ..မင်း အချိန်ဆိုတဲ့ အကြောင်းနဲ့ .. ဘဝတစ်ခုရဲ့ မသေချာမှု အကြောင်းကို ကြိုတွေးထားမိဖို့ နဲနဲနောက်ကျသွားတယ် ထင်တယ် .. ဘဝဆိုတာ တိုတိုလေးပါ။ ငါကတော့ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ သူတစ်ယောက်ကို ကိုယ်ချစ်နေကြောင်း ဖွင့်ပြခွင့်ရဖို့ ဘယ်တော့မှ နောက်မကျသင့်ဘူးလို့ ထင်တယ် ..

KznT.

Happy New Year 2010

လူတစ်ယောက်က လူတစ်ယောက်ကို ကူညီတယ် .. အဲ့ဒီ့ကူညီမှုဟာ ဘာအရောင်အဆင်း - ဆိုလိုတာ ဘာရယူလိုမှုမှ မပါဘူး အဖြူထည် သက်သက်ဆိုရင် သိပ်တန်ဖိုးထားသင့်တဲ့ ကူညီမှု .. အဲ့ကူညီမှုကြောင့် ကိုယ် ကူညီလိုက်တဲ့သူမှာလည်း အထိုက်အလျောက် - ဆိုလိုတာ တဘဝလုံး ဖြစ်စေ ၊ ကာလအပိုင်း အခြား တစ်ခု ဖြစ်စေ ကျေနပ်စရာ ပျော်ရွှင်စရာ ရသွားတယ် ဆိုရင်လည်း တကယ်ကို ကြည်နူးစရာ ကောင်းတဲ့ ဖြစ်ရပ် .. အဲလို ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုရင် ကူညီခံရတဲ့သူကလည်း ကူညီတဲ့ သူကို တကယ်နှစ်နှစ်ကာကာ စိတ်ထဲမှာ ကျေးဇူးတင် တန်ဖိုးထားမယ်ဆိုတာ သေချာတယ် .. ကျေးဇူးတင်ခံချင်လို့ ကူညီတာ မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ့်ကူညီမှုကို တန်ဖိုးထားတယ်ဆိုရင် ဘာပဲ ပြောပြော ကူညီရတဲ့သူမှာလည်း ဖော်ပြဖို့ ခက်ခဲတဲ့ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု တစ်ခု ရမှာပဲ။

ခုတော့ ကူညီချင်တဲ့သူကလည်း မနှစ်လို .. ကူညီခံရမယ့်သူကလည်း ကျေးဇူးမတင် .. အင်းလေ ကိုယ်ကူညီရမယ် ဆိုတဲ့ ကိစ္စကလည်း ဘာသူမှ တန်ဖိုးမထားတဲ့ ဘယ်သူမှ မလုပ်ချင်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တာကိုလည်း ဘယ်သူမှ အသိအမှတ်မပြု မလေးစားတဲ့ ကူညီမှုမျိုးပဲကိုး .. ကိုယ်တိုင်လုပ်နေနိုင်တဲ့ ကိစ္စကို ကိုယ်တိုင်မလုပ်ချင်လို့ သူများကို အကူအညီတောင်းတယ်ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်တပ်ပြီး တာဝန်ပေးတယ် .. ကိုယ်တိုင်တောင် မလုပ်ချင်မှတော့ ဘယ်သူကရော လုပ်ချင်မှာတဲ့လဲ .. မတတ်သာလို့ လုပ်ရပါပြီတဲ့ .. အဖြစ်ပဲ ရမှာပေါ့။

မရှိဘူးလေ .. စေတနာ ..
မရှိဘူးလေ .. မေတ္တာတရား ..
မရှိဘူးလေ .. ဖြစ်မြောက်စေလိုမှု ..

တစ်ချို့တွေက ဒါကို နားမလည်ကြဘူး .. မဟုတ်ဘူး နားမလည်ကြတာ မဟုတ်ဘူး .. သူတို့လည်း နားလည်တယ် .. နားမလည်ချင်ယောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ .. ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ သူတို့ သက်သာတယ်လေ .. သိတယ်မလား .. လူဆိုတာ ကိုယ်သက်သာရင်ပြီးရော သူများလွှဲချချင်တဲ့ သူကခက်များများ .. စိတ်ချ အဲလိုစိတ်မျိုးနဲ့တော့ မြန်မာနိုင်ငံ ဘယ်တော့မှ မတိုးတက်ဘူး .. မြန်မာလူမျိုး ဘယ်တော့မှ လူရာမဝင်ဘူး .. မြန်မာလူမျိုးဘယ်တော့မှ ထိပ်ကို မရောက်ဘူး။

ထပ်ပြောမယ် ငါမြန်မာဟေ့လို့ ဘယ်တော့မှ ကြွေးကြော်လို့ မရဘူး ..မသေမချင်း မှတ်ထား .. ကိုယ်မလုပ်ချင်တဲ့ အရာတစ်ခုကို နောက်ကွယ်က အခွင့်အာဏာသုံးပြီး အကူအညီတောင်းတယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးလှလှဖုံးလို့ သူများကို လုပ်ခိုင်းဖို့ ဘယ်တော့မှ မကြိုးစားနဲ့ .. အေး မင်း အကူအညီတောင်းလိုက်တဲ့ သူက မကောင်းတတ်လို့ ကူညီကောင်း ကူညီလိုက်လိမ့်မယ် .. ဒါပေမယ့် အဲ့ကူညီမှုထဲမှာ စေတနာပါလာမှာ မဟုတ်ဘူး .. မေတ္တာဝင်နေမှာ မဟုတ်ဘူး .. ဘယ်သူမှလည်း တခဲနက် အားပေးကြမှာ မဟုတ်ဘူး။

KznT.

Selection songs - Chit Thu Wai

Educated or Uneducated

ကျွန်တော်လား လူပေါ့ဗျာ … ဘာမှန်းမသိသေးခင် တစ်ချိန်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘာကောင်မှန်း မသိသေးဘူးပေါ့ .. အဲလိုနဲ့ အသက်လေးရ အရွယ်လေး ရောက်လာတော့ နဲနဲ သွေးကြွချင်လာတယ် .. ကိုယ်သိတာတွေကပဲ အမှန်လိုလို .. ကိုယ့်လောက် မသိတဲ့ သူတွေကပဲ လဒူလိုလို အဲလိုအတွေးတွေ မကြာခဏဝင်တတ်လာတယ် ..

အဲလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ နယ်ပယ်တွေ ကျယ်ပြန့်လာတော့ လူပေါင်းစုံနဲ့လည်း သိလာရပြီ .. ပညာစုံပြီလို့ မပြောနိုင်သေးပေမယ့် ပညာရဲ့ အနှစ်သာရကို သိလာပြီ .. ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘာကြောင့် ပညာသင်နေရလည်း ဆိုတာ နားလည်လာပြီ .. အရင်က ထင်ခဲ့တယ် .. သချာင်္တို့ .. အင်္ဂလိပ်တို့ .. ပထဝီတို့ .. လူမှုရေးတို့ .. အဲတာတွေက တကယ့် နယ်ပယ်မှာရော ငါတို့ကို လူလားမြောက် အရွယ်ရောက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်ရဲ့လားလို့ .. ဟုတ်တယ်လေ .. ကျွန်တော်တို့ လူလားမြောက်အောင် အရွယ်ရောက်အောင် တစ်နေ့နဲ့ တစ်နေ့ လုပ်ပေးနေတာ အာဟာရလို့ ကျွန်တော်တို့ ပြောပြောနေတဲ့ စားသောက်စရာတွေပဲ မလား .. စာအုပ်တွေ စာပေတွေ ပညာတွေဆိုတာ ဝါးစားလို့မှ မရတာ .. ဒါတွေက ကလေး အတွေးပါ .. အဲလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ .. ခုတော့သိလာရပြီ .. ပညာ ဆိုတဲ့ သူ့ အကြောင်း .. ပညာဆိုတာ ဝါးစားလို့တော့ မရဘူး .. ဒါပေမယ့် လောကကြီးမှာ ဘယ်လိုနေရမယ် ဘယ်လိုထိုင်ရမယ် .. လူသားချင်းချင်း ဘယ်လို ဆက်ဆံရမယ် .. လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လို ရှုမြင်တတ်ရမယ် .. လူသားတွေ အကျိုးကို ဘယ်လိုသယ်ပိုးရမယ် .. မိမိကောင်းရာ ကောင်းကျိုးအတွက် ဘယ်လို သမာသမတ်ကျကျ ရှာဖွေရမယ် ဆိုတာ သင်ပေးတာ .. ဒါဟာ ပညာပေါ့ ..

ဒါပေမယ့် အဲ့ ပညာကနေ ကောင်းရာကောင်းကျိုးတွေ သင်ပေးနေပေမယ့်လို့ လူတစ်ချို့ကတော့ အဲ့ပညာကရလာတဲ့ ဗဟုသုတနဲ့ ရလာဒ်ကောင်းတွေကို အသုံးချပြီ .. လူသားချင်း စာနာထောက်ထားမှု ဆိုတာ ကင်းမဲ့စွာနဲ့ မကြံကောင်း မစည်အပ်တာတွေ ပြုမူခဲ့ကြတယ် .. ပြုမူလာကြတယ် .. ပြုမူနေကြတယ် .. ပြုမူနေကြဦးမယ် …

အဲလိုနဲ့ စကားတစ်ခု ထွက်လာတယ် .. ပညာတတ်တဲ့ သူတွေက သိပ်ကြောက်ဖို့ ကောင်းသတဲ့ … မဟုတ်ပါဘူး အဲတာ မှားပါတယ် .. ပညာတတ်တဲ့ သူတွေက ကြောက်ဖို့ ကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး .. ပညာတတ်ပြီး ပညာရပ်ကို လွဲမှားစွာ အသုံးချနေတဲ့ သူတွေက မှားနေတာမျိုးပါ .. သူတို့ကို ကျွန်တော်ကတော့ ပညာတတ်လို့ မသတ်မှတ်ဘူး .. ပညာဖျက်လို့ပဲ သတ်မှတ်တယ် ..

ခုကျွန်တော်တို့ ပညာတတ်ပြီ .. အဲတော့ ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ ..

ပညာတတ်လုပ်မလား ..

ပညာဖျက် လုပ်မလား ..

Mg Zin.