Foreign is Sux !!

နိုင်ငံရပ်ခြားဟူသည် အဘယ်နည်း။ နိုင်ငံရပ်ခြားဆိုသည်မှာ မိမိနိုင်ငံနှင့် ရပ်ဝေးမြေခြားနေသော ဒေသကိုခေါ်ပါသည်။ ထိုနိုင်ငံရပ်ခြားတွင် မိမိနိုင်ငံနှင့်မတူသော ယဉ်ကျေးမှုများ၊ မိမိနိုင်ငံသားများနှင့် မတူသော ဘာသာစကားသံများ၊ မိမိနိုင်ငံသားများနှင့် မတူသော အလေ့အကျင့် အပြုအမူ ဓလေ့စရိုက်များ နှင့် အနေအထိုင် ရဲတင်းပွင့်လင်းမှုများ၊ မိမိမွေးရပ်ဌာနေနှင့် ကွဲပြားခြားနားလွန်းလှသည့် အစားအသောက်စီစဉ်မှုများ .... အစရှိသဖြင့် မျိုးစုံကွဲပြားလှပါသည်။

ဟိုးအရင်တစ်ပတ်က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် မွေးနေ့ပွဲသွားရောက်ရန်ရှိသဖြင့် ကျွန်တော် နေထိုင်ရာ အရပ်နှင့် အတန်ငယ်အလှမ်းဝေးလှသောသူ့အိမ်သို့ သွားရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ခမ်းနားထည်ဝါလှသည့် မွေးနေ့ ဧည့်ခံပွဲမျိုး မဟုတ်သော်ငြားလည်း ကျွန်တော်မြန်မာတစ်ယောက်အနေဖြင့် မြန်မာထမင်းဟင်း ဧည့်ခံကျွေးမွေးသော ဤမွေးနေ့ပွဲသည် တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ကြုံဆုံမှုတစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ သူတည့်ခင်းသည့် ကြက်သားဟင်း၊ ပဲကုလားဟင်းနှင့် အစိမ်းကြော်သည် ဤဘဝတစ်သက်တာ အတွက်မေ့နိုင်ကောင်းမည် မထင်ပါ။ ထမင်းပွဲ အပြီးတွင် အချို ပွဲအဖြစ် ဌက်ပျောသီး၊ ဘီယာ၊ မြေပဲကြော်နှင့် အစိမ်းကြော် ဧည့်ခံပါသည်။

မြန်မာပြည်တွင်စားခဲ့ဖူးသည့် အချိုပွဲဆိုသည်မှာ အများအားဖြင့် လက်ဖက်၊ ကျောက်ကျော နှင့် ရေနွေးကြမ်း အစရှိသည်များသာများသဖြင့်ကျွန်တော်စားခဲ့ရသည့် အချိုပွဲမှာ အနည်းငယ်ထူးဆန်းနေသယောင်ယောင် ရှိပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်ဖြေသိမ့်နိုင်ပါသည်။ကျွန်တော်နေထိုင်ရာအရပ်မှာ လက်ဖက်၊ ကျောက်ကျော၊ ထိုးမုန် ့ စသည့် မြန်မာ့ရိုးရာ အစားအစာများ မှ ကင်းဝေးရာအရပ် ဖြစ်ပါသည်။ ဤသာအရပ်ဒေသ မဆိုထားနှင့် ယခုခေတ် မြန်မာနိုင်ငံ ရန်ကုန် မြို ့တွင်ပင် ဘိန်းမုန့်၊ မုန့်စိမ်းပေါင်း၊ မုန် ့ကျွဲသဲ၊ မုန့်ဦးနှောက် အစရှိသည့် မြန်မာ့ရိုးရာ အစားအစာများ မည်သည့်နေရာ၌ မဆိုလွယ်လင့်တကူ ရရှိနိုင်ပါသေးသလော ..............

ငယ်သည် အရင်က ဘဏ်တစ်ခုတွင် စာရင်းကိုင်အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည့် ဘဏ်ဝန်ထမ်း တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ ကျွန်တော်အလုပ်အားရက်တိုင်း ညနေသူ၏ရုံးဆင်းချိန်တိုင်းတွင် သူ၏ ထမင်းချိုင့် သေးသေးလေးအား ဘေးမှကိုင်၍ အိမ်ပြန်ခရီး လိုက်ပါ ပို့ဆာင်ရသည့် တာဝန်ဖြစ်ပါသည်။ အိမ်ပြန်ခရီးဟုဆိုသော်ငြားလည်း ကျွန်တော်တို့ မည်သည့်အခါမျှ အိမ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ် မပြန်တတ်ကြပါ။ ရုံး၏နဘေး ပန်းဆိုးတန်းမှတ်တိုင်မှနေ၍ ၄၅ သို့တည်းမဟုတ် ၅၁ ကားစီးကာ ကန်ဘောင်သို့ ရောက်ခဲ့ကြစမြဲ။ ရုံးဆင်းချိန်မှာ နေစောင်းသောအချိန် ဖြစ်သည်မှန်သော်လည်း စိုးရိမ်ပူပန်မူတစ်စုံတစ်ရာ ကျွန်တော်တို့ ထံတွင်မရှိကြပါ။ နှစ်ဘက်မိဘ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်း အကုန်နီးပါးမျှ ကျွန်တော်တို ့၏ အနာဂတ်ကို ပုံဖော်ခွင့် ပြုခဲ့ကြပြီးဖြစ်သည်။

ကန်ဘောင်သည် နေစောင်းနေဝန်း မပျောက်ခင် ကာလတစ်ခု၌ စွတ်ပျံ့ အေးမြသော လေပြေရနံ ့တို ့ဖြင့် ချစ်သူစုံတွဲ အသီးသီးတို ့အား ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု တစ်စုံတစ်ရာ ပေးနိုင်သော ရန်ကုန်မြို ့၏ အေးချမ်းငြိမ်းမြသည့် နေရာတစ်ခု ဟုဆိုလျှင် မှားနိုင်မည်မထင်ပါ။ ထိုသို့ဖြင့်နေ့ပေါင်းများစွာ အားဖြတ်သန်းခဲ့ကြရင်း နေ့တစ်နေ့၌ ငယ် ကမမျှော်လင့်ပဲ ဘိန်းမုန့်စားချင်တယ် ဟုပူဆာခဲ့ပါသည်။ ဘိန်းမုန့်ဟူသည့် သေးငယ်အိထွေးသော မုန့်သေးသေးလေး တစ်ခုအတွက် ကျွန်တော်ဤမျှလောက် ဦးနှောက်မစားခဲ့ပါ။ လွယ်ကူရိုးရှင်းစွာပင် နောက်နေ့လာကြိုရင် ကိုဝယ်လာခဲ့မယ်ဟု ကတိပေးခဲ့မိပါသည်။ အမှန်တကယ်တော့ ကျွန်တော်၏ မှန်းဆချက်သည် လက်တွေ့ဘဝနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ကျစွာ လွဲချော်ခဲ့ပါသည်။ နောက်တစ်နေ ့ ပန်းဆိုးတန်းမရောက်ခင် သိမ်ဖြူမှတ်တိုင်၌ ဆင်း၍လမ်းဘေး ဈေးဆိုင်လေးများ တစ်လျှောက် ဘိန်းမုန့်ရှာပုံတော်ခရီး စတင်ခဲ့ပါသည်။ ဆိုင်ပေါင်းမြောက်များစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့သော်ငြား ဘိန်းမုန် ့၏ အငွေ့အသက်၊ ဘိန်းမုန့်၏အရိပ်အယောင် စိုးစဉ်းမျှမတွေ ့ရှိခဲ့ပါ။ မြန်မာ့ရိုးရာအစားအစာများ ကျွန်တော်ချစ်သော မြန်မာနိုင်ငံတွင် မည်သည့်အချိန်က ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပါသနည်း။ ကျွန်တော် ကံကောင်းခဲ့ပါသည်။ ခက်ခက်ခဲခဲရှာဖွေမှု၏ ရလဒ်အဖြစ် ကျွန်တော် ဘိန်းမုန့်ရခဲ့ပါသည်။ သို ့သော် ..... ထိုရှာဖွေမှု၏ အကျိုးကြောင့် ရုံးဆင်းချိန်ထက် ၁ နာရီခန် ့မျှ နောက်ကျ၍ ငယ့်ဆီရောက်ခဲ့ပါသည်။ အရာရာနားလည်ပေးတတ်သော ငယ်သည်ကျွန်တော်၏ နောက်ကျမှုအား တစ်စုံတစ်ရာ အပြစ်မဆိုခဲ့ပါ။ ဘိန်းမုန့်မျက်နှာပါ၍လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ :D

ယခု ကျွန်တော့်ချစ်သူ တမ်းမက်ခဲ့သော အရာအားကျွန်တော် တစ်ဖန်ပြန်၍ လိုချင်နေမိသည်။ မှန်ပါသည်။ ကျွန်တော် ဘိန်းမုန့် စားချင်နေပါသည်။

သို့သော် ........

ဤနေရာတွင် ဘိန်းမုန့်မရှိပါ။

ဤနေရာတွင် ကျွန်တော့်ချစ်သူမရှိပါ။

ဤနေရာသည် အားလုံးသိကြသည့် နိုင်ငံခြားသာလျှင်ဖြစ်ပါသည်။

KznT.