သာသနာနှစ် ၂၅၆၃ ခုနှစ်
ကဆုန်လပြည့်ကျော် ၁၁ ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့။
၂၀၁၉ ခုနှစ် မေလ ၂၉ ရက်။
ကျွန်တော် တစ်ချိန်က မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာပါ။ မိရိုးဖလာလို့ ဆိုပေမယ့် သာမန်မိရိုးဖလာထက်တော့ ကျွန်တော့်မိရိုးဖလာက နဲနဲလေးနက်သယောင်ရှိပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် ကျွန်တော် အလှူဒါန လုပ်ရတာ စိတ်ရင်းထဲကကို နှစ်သက်တယ်။ ဘုရားဝတ်ပြုတာ၊ ပရိတ်/ပဋ္ဌာန်း/ဓမ္မစကြာရွတ်တယ်ဆိုတာတွေကလည်း နေ့တိုင်းပုံမှန်နီးပါးကိုရှိခဲ့တယ်။ အရင် အခြေအနေပေးခဲ့စဉ်တုန်းက ရွှေတံဂုံဘုရားဆိုလည်း နံနက် ၅ နာရီထိုးတိုင်း အရောက်တက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ၅ တန်း၊ ၆ တန်း ကျောင်းသားဘဝတည်းက စနေနေ့မနက်တိုင်းလည်း တန်းဆွမ်းကြွတဲ့ သံဃာတော်တွေကို ဆွမ်းလောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်။
ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ ကိုးကွယ်မှုက အဆင့်တက်သွားစရာ မရှိတာ သေချာပါတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ကျွန်တော် -
အရဟံ - အရဟံနဲ့ ပါးစပ်က ရွတ်နေပေမယ့် အရဟံရဲ့ ဂုဏ်တော်အနက်ကို မသိခဲ့ဘူး။
ပဋ္ဌာန်းကို အလွတ်ရပေမယ့် ဟေတုပစ္စယောဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုမှန်း နားမလည်ခဲ့ဘူး။
အန္တရာယ်ကင်းတယ်ဆိုလို့ သမ္ဗုဒ္ဓေကို ကျွန်တော်ရွတ်တယ်။ အနက်ကိုမသိခဲ့ဘူး။
မေတ္တာသုတ်အလွတ်ရပြီး ပါးစပ်က မကြာခဏ တွင်တွင် ရွတ်တတ်ပေမယ့် "လုံးစုံများစွာ သတ္တဝါချမ်းသာကိုယ်စိတ်မြဲပါစေ ဆိုတဲ့ စာပိုဒ်က ဘယ်အပိုဒ်မှန်း ကျွန်တော်မဆက်စပ်မိခဲ့ဘူး"။
ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ့ တခြား ကိုးကွယ်ရာ ဘာသာတရားတွေ ရဲ့ ခြားနားချက်ကို နားမလည်သလို ကိုယ်ကိုးကွယ်နေတဲ့ ဘာသာတရားကိုလည်း ယုံကြည်ရာဘာသာတရားတစ်ခုအဖြစ် လက်ခံထားတာကလွဲရင် ထူးပြီးဘာမှ စိတ်ထဲမရှိခဲ့ဘူး။
ဒါကိုပဲ မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာလို့ ကျွန်တော်နာမည်တပ်ချင်တယ်။ တစ်ချိန်က မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာဆိုပေမယ့် ခုတော့ ကျွန်တော်အဲ့ဒီ့ မိရိုးဖလာအဆင့်ကို ကျော်နိုင်ခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မိသားစု၊ ကျွန်တော့် အသိမိတ်ဆွေ၊ သူငယ်ချင်း၊ ကျွန်တော်နဲ့ လုံးဝသိကျွမ်းမှု မရှိသေးတဲ့ သူတွေထဲမှာ တစ်ချိန်ကကျွန်တော်ဖြစ်တည်ခဲ့သလို မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ ဘယ်လောက်တောင်များ ကျန်နေဦးမလဲ ကျွန်တော် မသိနိုင်ဘူး။
ဘဝဆိုတာ သိပ်တိုတောင်းတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ချစ်တဲ့သူတွေ၊ ကျွန်တော်တို့ကို ချစ်တဲ့သူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ခွဲခွာကုန် ကြပြီ။ ပြန်စဉ်းစားကြည့် ကျွန်တော်တို့ အသက်ရှင်ဖို့ ဘယ်နရက် ကျန်နေသေးတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိဘူး။ အဲ့တော့ ဘာကိုမက်မော နေတာလဲ။ ဘာတွေကို လောဘတက်နေတာလဲ။ ဘာလို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မနာလိုဖြစ်နေရတာလဲ။
ကျွန်တော် ပြောချင်တာ ကိုယ်ကြိုးစားနိုင်သလောက်ပဲ ကိုယ်ယူပါ။
ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်သန့်ပါ။ ကိုယ့်အတွက် ဖြစ်မလာနိုင်သေးတာ တွေကို အတင်းမျှော်မှန်းပြီး ကိုယ့်စိတ်ကို အပင်ပန်းမခံပါနဲ့။ ကြိုးစားလို့ ဖြစ်မလာလည်း ငါ့ကျမှ မဖြစ်ရလေခြင်းလို့ ကြေကွဲမနေပါနဲ့။ မြတ်စွာဘုရားရှင် ကိုယ်တော်တိုင် ဓမ္မစကြာဒေသနာမှာ ဟောခဲ့ပြီးပြီ။ ခန္ဓာရှိနေသရွှေ့ ဖြစ်ချင်ရာ မဖြစ်တာ၊ မဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တာဆိုတာ အမြဲရှိနေဦးမှာပဲ။
တရားနာပါ။ တစ်ပတ်ကို ၃ ပုဒ်နှုန်းလောက် နာပါ။
တရားစာအုပ်ဖတ်ပါ။ တစ်ရက်ကို စာမျက်နှာ ၃၀ နှုန်းဖတ်ပါ။
ပုံမှန်လုပ်ပါ။
လူဖြစ်လာရင် ငါဘာလုပ်သင့်လဲဆိုတာ အရင်ကထက် ပိုသိလာပါလိမ့်မယ်။
Dhamma Review.
0 comments:
Post a Comment
TechSectors Blog သည် Mynamar Unicode စနစ်အား အသုံးပြုထားပြီး မြန်မာဖောင့်မရှိသည့် ဖုန်းများ/ကွန်ပျူတာများတွင်ပါ မြန်မာလိုမြင်တွေ့နိုင်စေရန် ဖန်တီးပြင်ဆင်ထားသည့်အတွက် စာဖတ်သူအနေနှင့် မှတ်ချက်ရေးသားလိုပါက မြန်မာယူနီကုတ်စနစ်ဖြင့် အသုံးပြုရေးသားရန် အကြံပြုလိုပါသည်။ အကယ်၍ ဇော်ဂျီဖြင့်သာ ရေးသားလိုပါက http://www.rabbit-converter.org/Rabbit/ တွင် ZawGyi မှ Unocode သို့ ပြောင်းလဲ၍ ဤ ဘလော့တွင် ရေးသားမှတ်ချက်ပြုနိုင်ပါသည်။