My Par

ဒီနေ့ အဖေများနေ့လို့ ပြောတယ် …
အဖေ့ကို နှစ်နှစ်ကာကာ သတိရလို့ ဒီပို့စ်လေး ရေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ် …. ကျွန်တော့်ဖေဖေ ….

ဖေဖေ့ကိုမွေးခဲ့တဲ့ အချိန်က ၁၃၁ရ ဒုတိယဝါဆိုလပြည့် ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ည ၉ နာရီ ၃၅ မိနစ် …. ဖေ့ဖေ့မှာ မွေးချင်းကိုးယောက် ရှိတယ် … မွေးချင်းကိုးယောက်မှာ ဖေဖေက စတုတ္ထသားပါ … ရန်ကုန် ဝိဇ္ဇာ သိပ္ပံတက္ကသိုလ် ကနေ ၁၉၇ရ ခုနှစ်မှာ Bsc ( Chemistry ) နဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့တယ် … မေမေနဲ့ လက်ထပ်တော့ ၁၉၈၀ ဧပြီ ၂ရ ရက်နေ့ … မွေးချင်းကိုးယောက်နဲ့ မိသားစု စီးပွားရေး အကျပ်အတည်းကြားမှာ ဖေဖေ ကြီးပြင်းခဲ့တယ် … မေမေနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ကျွန်တော့် အကိုကို ရခဲ့တဲ့ အချိန်ထိ ဖေဖေ့မှာ ဘာစီးပွားရေး လုပ်ငန်းမှ လက်ဆုပ်လက်ကိုင် မရှိခဲ့ဘူး … ဖေဖေရော ကျွန်တော့် မေမေရော ယောက္ခမ ( ကျွန်တော့်ဖေဖေရဲ့ အမေ ) အိမ်မှာ ကပ်နေပြီး ဘဝကိုဖြတ်သန်းခဲ့ကြရတယ် … ဖေဖေက ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ နေ့စား ကားပြင်သမား အလုပ်ကို လုပ်တယ် … မေမေကတော့ ကျွန်တော့်အကို မွေးကင်းစကိုထိန်းပြီး လမ်းဘေးမှာ ပဲပြားကြော်၊ ကြာဇံကြော်၊ အာလူးတုတ်ထိုးရောင်းတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ပြီး တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရှာခဲ့တယ် … တကယ်တော့ မေမေတို့မိသားစုက အဲ့အချိန်က ဒီလောက် မချို့တဲ့ခဲ့ပါဘူး … ဘောက်ထော်ထဲမှာ အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းတဲ့နေနိုင်တဲ့ သင့်တင့်ပြည့်စုံတဲ့ အတန်းအစားထဲကပါ … ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အဖေလို လက်လုပ်လက်စား ကားပြင်စားတဲ့ သူတစ်ယောက်ကို ယူခဲ့ရမလားဆိုပြီး အမြွေဖတ်ထားခဲ့ကြတယ် … မေမေ့ ဆွေမျိုးတွေ မေမေ ဒုက္ခရောက်နေခဲ့တုန်းက ဘယ်သူမှ တစ်ချက်လာငဲ့ မကြည့်ခဲ့ကြဘူး …. ဒါကိုဖေဖေ ဂရုမစိုက်ခဲ့ပါဘူး … ကိုကို့ကို မွေးပြီး ၁ နှစ်အကြာ ၁၉၈၃ ခုနှစ်မှာ မိသားစုအတွက် ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေနိုင် တဲ့ ကားဝပ်ရှော့ပြင်ဆရာဘဝကို ဖေဖေစွန့်လွှတ်ပြီး ဖောင်ကြီးမှာ ဖွင့်တဲ့ ဗဟိုဝန်ထမ်းတက္ကသိုလ်ကို တက်ခဲ့ တယ် .. သင်တန်းကရတဲ့ သင်တန်းသားလခ ၃၀၀ ကနေ မေမေသုံးဖို့ တစ်လကို ၂၅၀ ဖေဖေ အမြဲပို့ပေး ခဲ့တယ် … တစ်လကို ၅၀ နဲ့ ဖေဖေ ဘယ်လိုများ အဲ့အချိန်က စားသောက်ခဲ့ပါလဲ …. ကျွန်တော် မသိနိုင်ပါဘူး … အဲ့ကနေ ရဲအတတ်သင် သိပ္ပံကိုတက်ပြီး ဖေဖေ ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် ဖြစ်လာခဲ့တယ် ….

ဟုတ်ပါတယ် … ကျွန်တော့်ဖေဖေဟာ လူတော်တော်များများ အမြင်ကတ်ကြတဲ့ ရဲ ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ အသက်မွေးခဲ့ရတဲ့ သူပါ … ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း သိတတ်နားလည် လာတဲ့ အရွယ်မှာ လာဘ်ပေး လာဘ်ယူနဲ့ မကင်းကြတဲ့ ရဲဝန်ထမ်းဘဝကို ကြည့်ပြီး ရဲအလုပ်ကို တော်တော်ရွံမုန်းခဲ့ပါတယ် … ဒီအလုပ်မျိုး ကျွန်တော့်ဖေဖေ လုပ်ကိုင်နေတာကို မုန်းတဲ့အကြောင်းမေမေ့ကို ပြောပြဖြစ်တော့ " သား မင်းအဖေလုပ်တဲ့ အလုပ်အကိုင်ကို မင်းမစော်ကားရဘူး … မင်းအဖေ လုပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်း ဟာ သမာအာဇီဝ ကျချင်မှ ကျမယ် .. ဒါပေမယ့် မင်းတို့ လူလားမြောက် ပညာတတ်တွေ ဖြစ်လာအောင် အခုမင်းအဖေ ရှာဖွေကျွေးမွေးတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ မင်းတို့ အသက်ဆက်ခဲ့တာ .. နောက်ဒီလိုစကားမျိုး ဘယ်တော့မှ မပြောပါနဲ့ " လို့ မေမေ ကျွန်တော့်ကို ရှင်းပြခဲ့တယ် … ကျွန်တော့်ဘဝအတွက် သင်ခန်းစာ တစ်ခုပါပဲ … ကျွန်တော် မေမေပြောခဲ့ပြီးတဲ့ စကားကို ကြားခဲ့ကတည်းက ဖေဖေ့အလုပ်ကို ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ အဆိုးမမြင်တတ်ခဲ့တော့ဘူး … ကျွန်တော့်ဖေဖေ ရဲ့ အလုပ်အတွက် ကျွန်တော်ဂုဏ်ယူခဲ့တယ် … ကျွန်တော် ဖေဖေ့အလုပ်ကို သဘောမကျခဲ့ပေမယ့် ဖေဖေဟာ ကျွန်တော်ထင်ထားသလို အကျင့်ပျက် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ခဲ့တာ ကျွန်တော်သိပါတယ် … ဝန်ထမ်းဘဝဆိုတာ ဘေးပေါက်ကနေရလာတဲ့ ငွေကြေးပမာဏ တစ်ခုနဲ့ အသက်ဆက်ရှင်သန်ကြရတယ် ဆိုတာကို ဝန်ထမ်းဖြစ်ဖူးတဲ့သူ၊ ဝန်ထမ်းမိသားစုမှာ နေဖူးတဲ့သူတိုင်း သိကြပါတယ် … ဟုတ်ပါတယ် .. ကျွန်တော့် ဖေဖေလည်း ကြားပေါက်ဝင်ငွေနဲ့ ရပ်တည်ခဲ့ရတဲ့သူပါ …. ဒါပေမယ့် ဖေဖေ့ဆီ လာခဲ့တ့ဲ အမှုသည်မှန်သမျှဆီက ဖေဖေ ဘယ်တော့မှ လည်ပင်းညှစ်ငွေတောင်းတဲ့ အလုပ်မျိုး မလုပ်ခဲ့ဘူး … လိုအပ်လို့ အကူအညီလာတောင်း ကြတဲ့ သူတိုင်းမှာ ပြေလည်လို့ ကန်တော့ငွေအဖြစ်နဲ့ ဖေဖေ့ကို ပေးကမ်းကြရင် ဖေဖေလက်ခံသလို .. နွမ်းပါးချို့တဲ့တဲ့ မိသားစု မုန့်ဘူးတစ်ဘူးနဲ့ ရောက်လာခဲ့လည်း ဖေဖေ လက်ခံကူညီခဲ့ပါတယ် … ဘယ်ရွေ့ ဘယ်မျှလို့ သဘောမထားပဲ သူနိုင်သမျှ အတိုင်းအတာထိ ကြီးတဲ့အမှုကို ငယ်အောင် .. ငယ်တဲ့ အမှုကို ကွင်းလုံးကျွတ်လွတ်နိုင်အောင် ဖေဖေ အကျိုးဆောင်ပေး ခဲ့တယ် … ဖေဖေ့စေတနာကို နားလည်ကြလို့ မကောင်းမှုနဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်း လုပ်တဲ့သူတိုင်း ရဲကိုမုန်းကြပေမယ့် ဖေဖေ့ကိုတော့ လူချစ်လူခင်များခဲ့တယ် … တစ်ချိန် အိမ်ထောင်ဦး ကာလ မိသားစု မပြေလည်ခဲ့စဉ်တုန်းက တစ်ချက် မထောက်ပံ့မကြည့်ရှုခဲ့ကြတဲ့ မေမေ့ ဆွေမျိုးတွေ ဖေဖေ ပြေလည်ချိန်မှာ အရှက်မရှိစွာရောက်လာကြခဲ့ကြပေမယ့် ဖေဖေ အငြိုှးမရှိ အပြုံး မပျက် ဧည့်ဝတ်ကျေခဲ့ ပါတယ် ….

ရဲဘက်ဆိုင်ရာ လုပ်ထုံးလုပ်နည်း ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဖေဖေ ၊ အမှုသည်တိုင်းအတွက် စေတနာရှေ့ထား ကူညီတတ်တဲ့ ဖေဖေ … သူ လုပ်ငန်းပိုင်းဆိုင်ရာ နှံ့စပ်ကျွမ်းကျင် ထူးချွန်ခဲ့ပေမယ့် ပုခုံးပေါ်က ကြယ်တစ်ပွင့်ကတော့ ၁၉၈၅ ခုနှစ်ကနေ ခုချိန်ထိ မတက်ခဲ့ဘူး …. သူနဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်းတွေ ရဲမှုးကြီးတွေ ဖြစ်နေကြပေမယ့် ဖေဖေကတော့ အရက်ရဲ့ ဆိုးကျိုးကြောင့် ဒုရဲအုပ်ဘဝမှာပဲ ရပ်နေခဲ့ရတယ် …. ခုချိန်ထိလည်း ဒုရဲအုပ်ပါပဲ .. နောက်လည်း တက်ဖို့ရာ မရှိနိုင်တော့ပါဘူး … ဖေဖေ ပင်စင်ယူဖို့ နီးကပ်လာခဲ့ပြီလေ … ဆုံးဖြတ်ချက် မှားယွင်းမှုကြောင့်လို့ ဖေဖေ့ကို ကျွန်တော် အပြစ်မတင်ပါဘူး … ဖေဖေဘာကြောင့် အရက်ရဲ့ ကျေးကျွန် ဖြစ်ခဲ့ရသလဲ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းနားလည်ပေးနိုင်ပါတယ် .... ဖေဖေ ဒုရဲအုပ်ဘဝနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ညီအစ်ကို ၂ ယောက်လုံး ဘွဲ့ရအောင် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ် … ဖေဖေခြစ်ချုပ်စုဆောင်းပြီး မေမေ့အတွက် ဝယ်ပေးခဲ့တဲ့ အိမ်လေး … ကျွန်တော်တို့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ရဲ့ ပညာရေးအတွက် ရောင်းချသုံးစွဲပေးခဲ့ ရတယ် … ဖေဖေဖန်တီးပေးခဲ့လို့ ကျွန်တော် သိပ်ဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့ အင်ဂျင်နီယာ တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ရပြီး ကျွန်တော် BE ဘွဲ့ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဖေဖေနဲ့ မေမေမှာ နေစရာ အိမ်မရှိတော့ပါဘူး …. အခုဆိုရင် ဖေဖေရော မေမေရော … နိုင်ငံတော်က ပေးတဲ့ ရဲစခန်းက လိုင်းခန်းသာသာ အိမ်ခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာနေပြီး ဘဝကို ဖြတ်သန်းနေကြတယ် … ဒီအချိန်ဒီအရွယ်မှာ နောက်ထပ်အိမ်တစ်လုံး ဖန်တီးနိုင်ဖို့စွမ်းအား သူတို့မှာ မရှိကြတော့ပေမယ့် …. သူတို့ တစ်ချက် မငြီးငြူခဲ့ကြဘူး … သား ၂ ယောက် ပညာပြည့်စုံတာတောင် ဖေဖေ သူ့သားသမီးတွေ အတွက်

ဖြည့်ဆည်းပေးချင်နေတုန်း …
ရှာဖွေပေးချင်နေတုန်း ….
ဆင်မြန်းပေးအပ်ခဲ့ ချင်နေတုန်း ….

ဖေဖေ့မေတ္တာရဲ့ အနိှုင်းမဲ့မေတ္တာကို ရိုသေစွာ ခံယူရင်း ကျွန်တော် တစ်နေ့မှာ ဖေဖေနဲ့မေမေ့အတွက် တစ်ဖန် ပြန်လည်ပေးအပ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားရင်း …. အနာဂတ်နေ့ရက်များဆီသို့ ……….

KznT.