Aim with no luck !

စိတ်ညစ်နေတယ် .. ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာ အစဆွဲထုတ်တော့ အဆုံးထိရောက်သွားတယ် .. အကြောင်းအရာ တစ်ခုတည်းကြောင့် မဟုတ်ဘူး .. တစ်ခုခု စိတ်ညစ်တိုင်း အပေါ်ဆုံးထပ်  မှာ ရှိနေတဲ့ ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဟိုးဘက် အပြင်ဘက်မှာ မြင်နေရတဲ့ ထပ်မြင့်တိုက်တွေဆီ လှမ်းပြီး ငေးကြည့်မိတယ်။ ငါဘာကြောင့် ဒီ တိုက်တွေ ကြားထဲကို ရောက်နေရတာလဲ။ ငါ နေချင်တာ ဒီနေရာမှ မဟုတ်တာ ... ဟိုးအောက်ဘက်မှာ ကလေးသေးသေးလေး တစ်ယောက်နဲ့ ညနေရောက်တိုင်း ဘောလုံးကစားတတ်တဲ့ ခပ်လတ်လတ် လူရွယ်တစ်ယောက်ကို မြင်ရလေ့ရှိတယ်။ သူ့မှာ မိသားစုနဲ့ပါလား ... ငါ့ မိသားစုကရော .. ??

ငါ တစ်ကောင်ကြွက်လိုပဲ ... အဲ့ဒီ့ ခုံတန်းလေးကို ငါ သတိထားမိတာ ကြာပြီ ... ညနေတိုင်း ညနေတိုင်း အဲ့ တိုက်ရဲ့ ရှေ့မျက်နှာစာမှာ ရှိတဲ့ ထိုင်ခုံပုလေးဆီ ကောင်လေး တစ်ယောက်နဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ရောက်ရောက်လာတတ်ကြတယ်။ သူတို့တွေကို ငါမသိပေမယ့် သူတို့ ချစ်သူတွေ ဆိုတာတော့ ငါသိတယ်။ သူတို့တွေ အဲ့နေရာလေးမှာ နေနေကြတိုင်း ငါ အမြဲ ငေးကြည့်မိတယ်။ သူတို့တွေ အကြာကြီး စကားပြောကြတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကျီစယ်ကြတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နီးနီးကပ်စပ် နွေးနွေးထွေးထွေးလေးနေပြီး တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက်ဖေးမ ဆုပ်ကိုင်ထားကြတယ်။ ငါကရော ... ?? ငါ့လက်ထဲမှာ ရှိနေရမယ့် လက်တစ်စုံကရော ... ??

ငယ် ...

လွမ်းလိုက်တာ .. မင်းတို့ ချစ်သူဖြစ်တာ ဘယ်နနှစ်လဲ .. သူငယ်ချင်းတွေ မေးကြတယ်။ ဟုတ်ကဲ့ ( ရ ) နှစ်ထဲမှာပါ။ တကယ်တော့ ငါတို့ ဘယ်မှာ တူတူနေရလို့လဲ။ တူတူနေရတဲ့ ရက်ကို လက်ချိုးပြီး ပြန်တွက်ကြည့်ရင် ရက် ၁၀၀ တောင်ပြည့်ပါ့မလား။ ဒါပေမယ့် ငါ မင်းတို့ကို ပြောပြချင်တယ်။ အချစ်ဆိုတာ မင်းတို့ ထင်သလို - နီးစပ်မှုနဲ့ နွေးထွေးမှု ရှိနေမှ ရင်ထဲအမြဲ ရောက်နေတတ်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ အဲတာဆို ဘယ်လိုမျိုးလဲလို့ ငါ့ကို မမေးကြနဲ့။ အဲ့မေးခွန်းအတွက် မင်းတို့ကို ပြန်မေးဖို့မေးခွန်း ငါ့မှာ ရှိနေတယ်။

သူ ငါ့ စိတ်ထဲမှာ ဘာလို့ အမြဲရောက်နေရတာလဲ .. ??

လူတစ်ယောက်ဟာ ဘဝမှာ ဘယ်နကြိမ် ကျရံှုးခွင့် ရှိပါသလဲ .. အဲ့ မေးခွန်းအတွက် ငါလိုက်ရှာကြည့်မိတယ်။ ခံစားချက်ကို ငါ ဦးစားပေးနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ ဘဝမှာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်း ကျရံှုးခဲ့ဖူးတယ်။ ငါ့ရပ်တည်မှုတွေ အလဲထိုးခံခဲ့ရဖူးတယ်။ မင်းသိတဲ့ အသိက မဖြစ်စလောက်ပါကွာဆိုပြီး လက်ညိှုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြီး အရှက်ခွဲခဲ့ကြတဲ့ သူတွေ ရှိဖူးတယ်။ ငါသူတို့ကို ဘာ လက်တုန့်ပြန်ခဲ့ဖူးသလဲ ?? ငါ ဘယ်သူ့ကိုမှ လက်တုန့်မပြန်ခဲ့ဖူးဘူး။ ငါ့ကို တော်တော် သည်းခံနိုင်သတဲ့။ အေး သီးခံနိုင်တယ်ဆိုတာ Limit ရှိတယ်။ Limit မပြည့်ခင်မှာ မင်းတို့တွေ ကြိုက်သလောက် အနိုင်ယူခွင့်ရှိတယ်။ အခွင့်အရေး ယူပိုင်ခွင့် ရှိတယ်။ Limit ပြည့်လို့ လက်တုန့်ပြန်မယ့် ထဲမှာတော့ ငါမပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ စိတ်ကုန်သွားတဲ့ တစ်နေ့မင်းတို့အတွက် ဖြစ်လာခဲ့ပြီ ဆိုရင် မင်းတို့ သေလောက်အောင် အကူအညီ လိုလည်း ငါ့ဆီက ဘာ ပေးကမ်းမှုမျိုးမှ ရလိမ့်မယ် မထင်နဲ့။

ငယ် ..

အရမ်း သတိရတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခု လောင်ကျွမ်းလာတိုင်း အကြည့်တစ်ချက်နဲ့ ငြိမ်းချမ်းသွားစေတာ ငယ်ပါလို့ ငယ့်ကို ပြောပြရင် ငယ်ယုံပါ့မလား။ ဘဝဆိုတာ တကယ်တော့ ထမင်းတစ်လုပ်စားပြီး လူတန်းစေ့နေနိုင်ဖို့ ဖြစ်ချင်တာထက် ဖြစ်သင့်တာကို လိုက်လုပ်နေရတာကို ခေါ်တာပဲ။ မင်း ဘယ်နေရာမှာ နေချင်လဲ။ ကျွန်တော် သူ့အနားမှာ နေချင်ပါတယ်။ မရဘူး ... မင်း သွား .. မင်းထွက်သွား .. မင်း သူနဲ့ တူတူနေချင်ရင် ဒါကိုကြိုးစားလိုက်ဦး .. ဟုတ်ကဲ့ .. ကြိုးစားလိုက်တယ် .. ပန်းတိုင်တစ်ခု ကိုရောက်ပြီ .. သူ့နားမှာ နေရတော့မှာလား .. မဟုတ်ပြန်ဘူး .. လာပြန်ပြီ နောက်တစ်ခု .. ငါ ဘယ်တော့ ငယ့်နားမှာ နေရမှာလဲ .. ရင်ဆိုင်ရသမျှ အကောင်းဆုံး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့တာကပဲ သူနဲ့ ဝေးရာမှာ နေဖို့ နောက်ပန်းတိုင် တစ်ခုပေါ်လာခဲ့စေတာမျိုးလား။ ဘာလဲ ပန်းတိုင် .. ရိုက်ချိုးပစ်မယ်။ အဲ့ပန်းတိုင် ငါမရောက်လည်း ငါ ဂရုမစိုက်ဘူး။ ပန်းတိုင်ဆိုပြီး စံပယ်ပန်း တစ်ကုံးချိတ်ထားတဲ့ နေရာ ငါရောက်သွားတော့လည်း ပန်းကနွမ်းနေပြီ။ ဘယ်မှာလဲ .. ရနံ့။ ဘယ်မှာလဲ .. ပန်းဆက်မယ့်သူ။ ပန်းတိုင်ဆိုတာ ပန်းဆက်မယ့်သူ ရှိရတယ်ကွ။ အဲတာ မင်းတို့သိလား။

အဲလိုနဲ့ ညမိုးချုပ်သွားတယ်။ ဟိုးအဝေးက မဖြစ်ညစ်ကျယ် ကြားနေရတဲ့ အသံ တစ်ချို့ .. သီချင်းသံ ထင်တယ်။ သီချင်းသံ ဘယ်ကလာသလဲ .. အိမ်က လာတယ်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူတွေ နေလဲ .. အိမ်ဆိုတာ မိသားစုတွေ နေတယ်။ အဲ့မိသားစုထဲမှာ မေမေ ရှိတယ်။ ဖေဖေ ရှိတယ်။ ညီအစ်ကို မောင်နှမတွေ ရှိတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတည့်ရင်တောင် မသိစိတ်ထဲက ပံ့ပို့ပေးချင်တဲ့ မေတ္တာတရားတွေ ရိြှကတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့မှာ သူတို့ကို ချစ်နေကြတဲ့ ချစ်သူတွေ ရှိနေနိုင်သေးတယ်။

ငါ့ ဘေးနားမှာကရော ..

ဤ နေရာတွင် ချစ်သူမရှိ။
ဤ နေရာတွင် မိသားစု မရှိ။
ဤ နေရာတွင် ဆွေးမျိုးသားချင်း မရှိ။
ဤ နေရာတွင် အထီးကျန်ဆန်သော ခံစားချက်နှင့် အားတင်း ရပ်တည်နေသည့် ကျွန်ုပ်တစ်ယောက်သာ ရှိလေသည်။

KznT.